zondag 17 maart 2013

Veterano en tao


Veterano en tao












Valle Gran Rey,
Isla de La Gomera,
domingo, 17 de febrero 2013.
Uit het dagboek van een occasionele Gomero.

"Geniet van je zijn daar op La Gomera. Warme groet."

Het open sms-bericht van Liese voert me naar het terras

van Casa Maria. Vijf muzikanten spelen en zingen er
Canarische en Mexicaanse canciones onder een
schitterende sterrenhemel. "Un Veterano, por favor."
Veterano is een Spaanse brandy, die smaakt naar nog

meer Veterano. De barman schenkt mij een 'royale'
dosis in. Blijkbaar heeft hij de koning van Vloesberg
herkend. De opzwepende muziek draait op volle toeren.

Een koppel neemt plaats aan het tafeltje naast me.

In hun blik lees ik vrede. Wij raken aan de praat. Russell
is een Australisch avonturier en zeiler. Vriendin Nina
komt uit Hannover, Duitsland. Het klikt meteen tussen
ons, Russell inbegrepen. Zielsverwanten trekken elkaar
immers aan.

Een Veterano later vertelt hij over de aankoop van zijn

2dehands zeilboot - voor - ervaren - zeebonken, die voor
anker ligt in Turkije. Hij wil er ooit de grote plas mee
oversteken, bestemming Caraïben. Maar de boot heeft
nog geen naam, en voor zover ik weet steekt men met
een boot - zonder - naam geen plassen over.

Tijdens de volgende Veterano vertel ik op mijn beurt over

mijn 2dehands kayak - voor - dummies, die ik 'Panta rhei'
heb genoemd, naar het citaat van de Griekse filosoof
Heracleitos. Een buitenbeentje onder de Griekse wijsgeren,
omdat zijn filosofie aanleunt bij het taoïsme. 'Panta rhei'
betekent letterlijk 'alles stroomt' en klinkt in mijn oren ook
als 'alles loslaten', de sleutel voor een gelukkig leven.
Blonde Nina reageert enthousiast wanneer ik de zin 'panta

rhei' uitspreek. De piercing in haar mooie neusvleugel - een
piepklein diamantje - begint te fonkelen, als een van de
sterren die Casa Maria overkoepelen. Of is haar plotse
uitspatting een spontane ontlading na het horen van het
zalige timbre van mijn stem ? Dit laat ik in het midden.

'Panta rhei' krijgt vleugels want nog een Veterano en wat

gefilosofeer later staat hun besluit vast : hun zeilboot krijgt
dezelfde naam als mijn kayak.

De gedachte dat ergens in diepe, open wateren een zeilboot

zal varen, die zijn naam dankt aan onze ont-moeting, vervult
mijn hart met dankbaarheid.
En de sterren worden steeds helderder.

Dit is tao.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten